“America Religious” was in 2012 het debuutalbum van de nu 30-jarige Amerikaanse zangeres en songschrijfster Caroline Rose, afkomstig uit Burlington, Vermont en nu in New York City wonend. Twee jaar later mocht ik voor ‘Rootstime’ een review schrijven over het vervolgalbum ”I Will Not Be Afraid” waarop ze vooral ‘feel good’-liedjes presenteerde. Wij meenden toen al dat zij een artieste zou worden waar we nog veel zouden van horen. En zie: in 2018 kwam ze voor de derde keer met een nieuwe plaat aandraven, een album dat “Loner” als titel kreeg.

Alsof ze onze voorspelling uit 2014 wou waarmaken, koos ze voor haar nu verschijnende vierde plaat voor de zelfverklarende titel “Superstar”. Dit slaat echter niet op Caroline Rose zelf, maar wel op de centrale figuur in de elf liedjes die voor deze plaat werden opgenomen: een antiheldin die haar oude leven achter zich liet om in Hollywood haar droom na te gaan jagen om een grote ster te worden.

Terwijl haar eerste twee platen in folk- en countrystijl werden gebracht opteerde Caroline Rose voor de albums “Loner” en “Superstar” om haar songs in de richting van pop- en alt.rockmuziek te zingen en qua onderwerpen meer naar humoristische, sarcastische en satirische songteksten over te schakelen. De eerste single uit “Superstar” is het op de volledig met een iPhone opgenomen video te beluisteren nummer “Feel The Way I Want”.

Voor dit in Austin, Texas opgenomen album heeft ze zowel de taken als zangeres, songschrijfster, arrangeur en producer op zich genomen en bovendien speelt ze zelf ook nog het merendeel van de instrumenten in die op deze liedjes te horen zijn. Daarbij noteren we dat ze naast het zingen op piano, keyboards, synthesizers, gitaren, basgitaar, fluit, ukelele en allerlei percussie speelt.

Soms levert dat op “Superstar” vrij experimentele en elektronische popsongs op zoals “Nothing’s Impossible”, “Got To Go My Own Way” en “I Took A Ride”, maar we krijgen ook enkele heel ritmische, dansbare nummers aangeboden zoals in het discodeuntje “Do You Think We’ll Last Forever?”, “Back At The Beginning” of in het funky “Feel The Way I Want”. Daarnaast zijn er eveneens twee melodieuze ballads terug te vinden met de songs “Freak Like Me” en “Pipe Dreams”. Of Caroline Rose met dit nieuwe album de supersterstatus zal kunnen bereiken moet de toekomst maar uitwijzen, maar wij denken voorlopig dat ze toch nog beter kan en dit dan maar op later volgende werk moet bewijzen.

(valsam)